Czternastego sierpnia Rajmund idzie na grzyby

Nie ma cienia

Każdy jest piękny

Delikatne serce 

Do przyrośnięcia

Do Pnia

Odgarnąć nadmiar listowia

Pozwolić dłoniom

Wrosnąć w korę i korzenie

Stać się milionem włosków i komórek

Blizną pachnącą życiem

Odwaga

Zacząłem widzieć ptaki

Więc jednak istnieją

Kulejące

Śmiesznie skaczące

Dumnie kroczące

O piórkach żółtych

Brązowych postrzępionych

I gładkich

Rozpanoszone i dyskretne

Szybujące i pikujące

Tchórzliwe, odważne i pytające

Krzykliwe i śpiewne

Zacząłem je widzieć

Inne

Niż kwadratowe

Lub martwe

Pamelo, żegnaj

Za tym pustym stepem

Miasto jest ogromne

Gdzie życie nie jest łatwiejsze, niż u nas

Tam zbuduję dla nas dom

Muszę tylko od kilku sklepikarzy

Ściągnąć dług

I odnajdziemy szczęście swe

Kochany nie zapomnij nigdy o mnie

Choć wiem

Że nie otrzymam Twego listu

Krzesło

Uratowałem czemuś życie

Leżało za kontenerem na gruz

W mroku dnia

Miało połamane nogi

Zdartą skórę

Przykleiłem pasterek

Z napisem

Dzielny pacjent

Stolarski klej zasklepił pęknięcia

Stało się łatką nadziei 

Choć nosi tylko mój tyłek

Albo torbę na zakupy

Zachowuje się, jak siodło

Po Juliuszu Cezarze

Człowiek w rogu sali

Papierowa wycinanka

Camera obscura

Kalejdoskop cienistych szkiełek

Oczy, jak dziurka klucza do jasnego pokoju

Drgnięcia włosów

Niepokojące pytania

A przecież scena jest oświetlona

Postaci zarysowane wyraziście

Jakby nie patrzeć

Więc, czemu mój wzrok

Błądząc szuka cienia

Z aforyzmów tyranów

Adolf Hitler:
Żadna łza nie zastąpi słowa przebaczenia.


Mao Dzedong:
Pojedynczy człowiek jest, jak liść na prastarym dębie narodu, sam jest jedynie grą kolorów, ale nic nie jest w stanie zastąpić go w życiodajnym procesie.


Idi Amin:
Kiedy stoję na brzegu rzeki - czuję, jak krok dzieli mnie od zrozumienia, czym jest droga życia.
Kiedy w niej się zanurzam - jestem już tylko kroplą, która chce płynąć.


Józef Stalin:
Nawet najdłuższa i najokrutniejsza przemoc, nie doprowadzi w człowieku do zmiany tak trwałej i głębokiej, jak uznanie niedoskonałości własnej i drugiego człowieka.



Pol Pot:
Tożsamość nie może być nadana z zewnątrz, jest ona wewnętrzną siłą i celem jednocześnie.