Tyran

Radził się konsystorza

Jak jest wola boża

Czy wyzyskiwać po cichu

I głosić, iż są szczęśliwi

Czy grabić przez megafony

Z życia już ograbionych

Odpowiedź była zagadką

Ani mądrą, ani gładką

Usiadło dziecko na piecu

A tu iskry wokół lecą

Uczę się być mężczyzną

Późno

18.30 może 35

Z każdą zgubioną nutą

Fałszywym taktem

Faux pas

Przemocą w prowadzeniu

Już rzadziej na kolanach

Bo łatwiej o urazy

Z każdą zgodą na czucie

Na niezgodę

Na brak sensu

I na sens braku

Pewnością

W niepewności

Niepewności

Z każdą próbą bycia

Mojżesz

Zdejmij sandały

To święta ziemia

A to świat gorejący

W nim jestem 

Który jestem

Padnij przed nim

I wypełnij usta glebą

A kwiaty wzejdą

Nie ogień

Drobne kroki na bruku

Piasku pustyni

Ścieżce wśród paproci

Sawannie tnącej stopy

Górskim trakcie

Zrazu spokojne

I wolne

Wysycone błękitem

Jak akordy kołysanki o skaczących gwiazdach

Potem szybsze

Jakby urwana lina cyrkowego namiotu

Odgłos lawiny sunącej ku traktowi

Pobłyski kobry kilka metrów od stóp

I w końcu zrywające się do lotu

Nad stadem hien

Mrocznych nożowników

Lęku ukrytego wśród zieleni liści

Zniżcie swój lot

Woda chłodzi 

Koi 

Niesie zapomnienie

Mam pewną niewiedzę

Iż z pewnością

Bynajmniej haniebnie

Jak zwykle to jasne

Jak na dłoni

Grubymi kreskami

Nie ma co tłumaczyć

Wszak wspak 

Co tu i tam rozumieć

Dla mnie przekreślone

Jasno określone

Mgliście oświetlone

Ależ tak

Zawsze nigdy i wszyscy

A także nikt

Dla wszystkich proste

Wróble w ptasim  raju

Nadają audycję

Którą je lub je

Jako kod

Kobra pokojowa

Moje ukąszenie

Moja śliska skóra

Mój niepokój 

I wzrok we wszystkie strony

Moje naprężenie

Moje wyniesienie

Moje wicie się

Moja agresja 

Moja czujność

Mój spokój

To znak

To słowo

Lub fraza

Które nie wiem

Co znaczą

I ile czego

Ale chyba mniej

Niż odbija piasek

Lino Straulino

Gdybym był domem

To pod dachem

Ciepłym choć nie od słońca

Twój głos, jak dym

Co niesfornie

Palenisku ucieka

By w oczy i belki ścian 

Szczypać

Zamiast komin

Niepamięci czernić

I okna otwiera

Bym wraz z dymem

Sadem i łąką zakwitał