Opowiem ci bajkę synku

O wietrze

Co pieścił skały

Gładził ich ostrza

By czuły się pewnie

W rany pęknięć

Sypał piasek

I ziarna traw

Aż któregoś roku

Przyniósł ziarno świerku

I zapach żywicy

Popłynął daleko

Dając nadzieję

I siłę

Tym, których ostrza

Zawiodły

A rany jeszcze krwawiły