Skupiam się na ustach

Wolę nie patrzeć w oczy

Skupiam się na słowach

Oglądam cienie na ścianie 

I skupiam się na ustach

Boję się krzyku

Zakładam klapki na głowę

Każdy krok może zranić

Wdech i wydech to mus

Lecz boję się oddechu

Nasza wiara

Niepotrzebne głazy

Nasza nadzieja

Horyzont bez skazy

Nasza miłość

Niezdobyta wieża

Nasze życie

Jabłko na grzbiecie jeża

Ból brat prawdy

Odłamana gałąź wnikająca w glebę

Sakrament chorych...

Ja klękam przed kawałkiem chlebka

W rękach księdza jebaki

A ty przed czym klękasz?

Do pierwszej krwi

Lee zabija komara pstryknięciem

Jednak ten jedynie traci przytomność...

Po chwili podnosi się i gryzie Bruce'a w kostkę

Architektura wzroku

W absydzie wyrwanego oka

Zagubienia larwy łacińskie

Ogród dziczeje, gdy ogrodnik się leczy

Oset przy róży wschodzi i się podkochuje

I choć widzi się rzadko we florze te rzeczy

Chwast uczucia róży w końcu dostępuje

Piękno Wielkiej Wojny (Wrogom spadochronu)

Będziemy ginąć ginąć
Za waszą dobrą minę

Będziemy płakać płakać
Wolimy to, niż skakać

Będziemy płonąć płonąć
By czuć szacunku gorąc

Będziemy tęsknić tęsknić
Do tej wojennej rzeźni

Deiluzjonista

O godzinie szesnastej czasu miejscowego

Zjawili się kosmici porwać Boga mego

Wyjaśnili mi zwięźle swoją gładką mową

Że skoro go już nie ma, to porwać go mogą

Poczęli kołderkę zdzierać z tego prawie truchła

Mówię im, że go nie ma, lecz nie chcieli słuchać

Spakowali garść wiórów w hermetyczny słoik

Poklepali grzbiet Książki, wrócili do swoich

Znowu moje serce zakrzepło od smutku...

Niemożliwe, Bóg wchodzi, śmieje się...

Kurczę! Był w ogródku!

Przeszyty

Wydawało mi się, że to bylem ja

A to był dopiero szkic

Nie wiedziałem, że tak boli

Kiedy człowieka haftujesz swoim krzyżykowym haftem.

Tysiące jednobarwnych liści

Czule żegnają zachodzące światło. 

Mamo, dla ciebie biegłam między kroplami deszczu,

Czy znowu zepchniesz mnie z mostu?

Oset i róża

Zupełnie inaczej bolą.

Zaczarowana dorożka kłamstwa

Gładko się toczy 

Po kocich łbach prawdy. 

Idę przed siebie w pierwszej lini życia
Ciągnę armatę na ping-pongi
Uszy mi puchną od własnego wycia
I nikt mnie w tym nie zastąpi.

Wyrzucone na śmietnik zabawki
Wciąż się uśmiechają
I oddychają miarowo.

Kiedy dzis w kosciele kropili woda,
Tylko nerwowo zamrugalem.

W śmierdzącym autobusie wspomnień
Gniotąc skasowany bilet czystosci
Szukam splugawionej tożsamości...
Wysiadam, nic tu po mnie.

Jak powiedzial Sokrates, nie po to mnie zona nie kocha, zebym oszczedzal ma cykucie.

Za braci, za siostry, za trojkolorowa tecze, za niechciane dzieci rewolucji.

Zestaw pozorów tanio sprzedam, lub zamienię na najnowszą obłudę.

Para lesbijek wynajmie mieszkanie. Moze byc nie posprzatane.

Fabryka amunicji zartudni szczuplych, sprawnych mezczyzn do dzialu reklamacji.