Całując Talesa

Nie patrz w morze Talesie
Nie w ten sposób
Patrz jak rybak ten kosz niesie
A jaki prosty kręgosłup

Na fali igra delfin
Pośród meduz, małż i jeżowców
Czy szuka tego przyczyn
Dla kwiatu, czy dla owocu

Sprawił ci ojciec z drewna
Klockowy plac budowy
A teraz na obiad trzeba
Zrobiłam smaczny i zdrowy

Rezerwat

Nie bedzie juz zla i wojen

Bo zardzewialy naboje

Nie bedzie tez protestu

Bo nie ma poprostu sensu

Nikt tez nie pojdzie za kraty

Konajac latami na raty

I kwiatow ze wstega na grobie

Tu lezy ostatni wolny czlowiek

50 mm

tło

guma na pierścieniu

palce wybierają, co zobaczę

więcej nogi 

mniej głowy

skóra ulega migawce

dryfuję

teraz

Talented Damien Jurado...

Grób Leonarda

Oparty o ...

o co - myślałem

skoro kazał wszystko wyburzyć

przeklęty tyran w masce wybawcy - myślałem

neurotyk wzięty za geniusza

zniszczył grób starca, który niczego nie umiał skończyć - myślałem

jednak łuszczy się skóra, jak łuszczy się twarz Jezusa

wali pałę pod żupanem

myślałem

dzisiaj juz tyle wiem

że taka była moda

Matka

Teresa
Ręce w wodzie
Mikela
Flaszeczka likieru przy ustach
Piękne zadbane dłonie
Na przedramionach ślady po nożu
Krople z wykręcanej ściereczki
Krople poniżej zamkniętych powiek
Stopy z otarciami od wąskich paseczków
Serce wciąż bije pod piersiami
Jedna z naderwanym sutkiem
Odwraca zbyt jaskrawe światło
Teraz siniaki mniej bolą
Wacikiem przemywa otarty srom
Mikela ssie palec
Kupiona niedrogo w Hamburgu
Na tę ranę na boku pójdę kupić większy plaster
Szepnęła w mroku Teresa

Kiedyś

Kiedyś porozmawiamy o tym, jak się baliśmy
Jak potrzebowaliśmy ręki przyjaciela...
Dobrego słowa
Jak daleko byliśmy od podsumowań
Jak daleko byliśmy od ocen
Jak nie umieliśmy wybaczyć
Nie umieliśmy przeprosić
Jak się baliśmy...
Kiedy umieraliśmy

Mona Lisa I

Jednak lewą ręką chwytasz poręcz fotela
Wychylasz się do mnie nieznacznie
Nikt nie widzi
Okrążam twoje usta najsłodsza
Obniżam dolną wargę
Marszczę skroń
Zdejmuję skórę ze skał
Powlekam nią twą twarz
Twe łono
Twe dłonie
Abyś spod opuszczonych powiek
Patrzyć przeze mnie mogła z niezawinioną
Pełną mądrości zmysłowością

W wigilię jutra siadam sam do stołu

Wyczekuję Merkurego z poranną gazetą

Patrzę za okno na wędrujące kontynenty

Sączę ciepłą krew rzeczywistości

Zmęczenie, problemy z wyczuciem poziomu i dystansu

Zmęczenie sobą, który nie wie, kim się staje

Zmęczenie, zbliżającym się świtem i słońcem na tekturowym niebie

Świętować coś, co się kończy, choć się nie rozpoczęło

Stawiać pomniki niezrozumienia nierozumianym ideom

Znowu sen

A rano nakryję do stołu

I czytając nieaktualnego Merkuriusza

Będę wyczekiwał pierwszej gwiazdy

Kolejnej śmierci

Ostatnio najbardziej podniecają mnie brwi

Ich lina od wdechu do spojrzenia

Sierść złożona z tęsknoty i wspomnień Bacha

Skryte za ramkami okularów tragedie i pożądania

Orgazmy uniesienia i gniewu

Załamujące się na plaży czoła

Spódniczka już za wysoko

Moje usta za ciepłe

Twoje dłonie za daleko

Gdzie jesteś

Skoro nie ma cię tutaj

Kwantowa grawitacja

Miałem kiedyś oryginalnego mongolskiego winyla. 

Pożyczyłem go Mongołom,

Którzy niechcący zabrali go do Mongolii. 

Domysł Słońca

Na ciszy dnie
W muszli myślenie
Szczerości ziarno
Wolno opadło
W miłość przeperlone
Chce być znalezione
I poławiacz ostrym nożem
Zamienić je w światło może

Koperta

dwuwymiarowa
zamknięta
przestrzeń
samopoznania

Obcość Boga

I

Kiedy wisisz na krzyżu
Podają Ci ocet do picia
Na kiju
Raz długim
Raz krótkim
Ale nigdy bezpośrednio ręką
Jakbyś ich miał ugryźć
Jak zwierzę, co na granicy śmierci ostatnim odruchem rozszarpie rękę oprawcy
Jakbyś miał rozedrzeć mięso ścięgien i mięśni
I udowodnić, że jesteś człowiekiem
Lecz Ty wolisz powiedzieć
Wykonało się

II

No i przecież nie myliłeś się
Chociaż chrupanie i trzask łamanych goleni
Był dopiero za chwilę
I nie spotkał Ciebie,
Ale piórem ewangelisty mówisz
Wykonało się
Chociaż najdrastyczniejsze sceny nowego przymierza ominęły Cię bezpowrotnie
Jakbyś chciał powiedzieć
Znowu mnie nie rozumiecie
Czy może być ból większy niż samotność
Czy może samotność być większa niż obcość przed Bogiem

III

Wykonało się
Właśnie teraz gdy naciskam klawisze
Z głową wypełnioną ołowiem
Unoszę się do Twojej twarzy
Całuję krew krzepnącą na policzkach
I szepczę
Pragnę
Zmartwychwstań

Instrumentarium

Jako dziecku nie podobało mi się brzmienie skrzypiec.
Wydawało mi się, że chcą podzielić dźwięk na nieskończoną ilość małych części,
A mi się spieszyło.

Jako młodzieńcowi - trąbki
Uważałem, że służą tylko do usypiania żołnierzy przed śmiercią,
A nieskończona ilość moich cząsteczek chciała żyć.

Teraz nie podoba mi się groteskowa szarpanina klawesynu
Łudzącego się, że może artykułować emocje.
Właściwie nie wiem dlaczego...
Skoro - jak on - jestem coraz mocniej rozciągnięty
Między główką śmieszności, a pudłem patosu.

Sonda

Wylądowała sonda
Szukała pana Heńka
Podobno ostatniego człowieka
Niestety pan Heniek
Stał się bańką tkanek
Mostem Anioła
Przemieszczają się inteligentne jednostki samokontrolujące
Zmierzają do grobu św. Piotra, gdzie
Każda
Raz w życiu
Ma doświadczyć zwarcia
Sonda zanużona w wątrobie pana Heńka
Porównuje wyniki z zaniku homo sapiens
Z plejstoceńskimi kopalinami
W grocie w Lascaux
Jednostka 23431234-2314876
Rozważa samotność
Przetwarzając informacje
O Picasso
Rozpoczęły się walki
Odłączono 784562933 jednostek z GJ87KE
Widząc odlatującą sondę
Pewna jednostka o szczątkowej autoryzacji
Zawyła przerażająco
Pan Heniek zamknął bazylikę
Czas spać

Osiedla rozkoszy

Uwielbiam te dzielnice
Gdzie ludzie nie spędzają życia w kontrapoście
Gdzie kolorowy smród reklam z puszki Pandory nie dociera pod okna mieszkań
Gdzie każdy ma czas by rozważyć,
czy lepiej Syzyfem być, czy Midasem
I w krystalicznie czystym stawie sprawdzić, czy nie ma zadatków na Narcyza
I nie ma pana i niewolnika
Gdzie w norkach oczodołów i panewek krzątają się robaczki
By naprawiać to, co za życia psuliśmy

Ciepłe kraje

Na ciepłe kraje

Lecą klucze

Do zrozumienia

Lecą klucze

Wybaczenia

Miliony

Dziw, że tyle ich tutaj było

Jednemu młodemu wybaczeniu zabrakło sił

Wylądowało miękko

Na którymś z tych mętnych stawów z tabliczką: racja

Mrocznym, cuchnącym, zabójczym...

Niechcący wyrzuciłem swoją przeszłość
Nadepnąłem na zdjęcie dziadka
Wyrzucając je, nie zauważyłem,
że na butach dziadka stała moja mama.
Miała w kieszeni papierośnicę pradziadka,
w której trzymała naszyjnik swojej ulubionej ciotki.
Teraz stoję jak koń ukradziony z gandawskiego ołtarza
I rozmyślam, z czego tak się cieszę...

Maria Kazimiera wyjeżdża do Blois

Królowo moja najcudowniejsza
Najdroższa Mario

Apostołowie naprzeciw jej okien jakby nie mogli podjąć decyzji, czy zbliżyć się do Jezusa

Wybacz mi...

Kufer z arabeskami jednak wezmę

Wojsko się buntuje...

Czerwcowe niebo soczyście błękitne jak to majowe przed 50 laty

Boże, tak trudno być mogiłą własnych dzieci...

I jam nie bez winy...

Niepewnie przełamała pieczęć bojąc się, by spod strupa z orłem nie trysnęła krew

Jutro zaczynamy odwrót...

Miłościwa Pani... po śmierci króla... zechce rozważyć tę dobrą ofertę...

Dym z komina zapiekł w oczy

Tęsknię.

Spocony odłożył słuchawkę...
Umierając pomyślał, że wygląda to na uczulenie na plastik. Zdążył się jeszcze uśmiechnąć do tej dwuznaczności...