W swej skorupce

Uskrzydlonej

Katatoniczna biedronka

Nikt nie wie, czy żyje

Czy w takt bolera

Otwiera wewnętrzne skrzydła

Latem pełna uroku

Zimą już nie wszystkim się podoba

Jej ostentacyjne kropki

Kruszeją od mrozu

Punkt po punkcie

Marzenie po marzeniu

Boże narodzenie 2023

***

Jeszcze nie urodzony

Ale poczęty

Choć dopiero pływa w probówce

Już przez wielu odrzucony

I kolor oczu ma już

Nie wiadomo jak piękny

I też rodzice szukać go będą

A rozumieć - nie

I tylko bracia nie pouczą go

Że chyba zwariował

A szkoda

***

Przyszli trzej królowie

Z oddziałem pastuszków i psów

Jeden z królów wykonał gest

Pastuszkowie wbiegli do chaty

Wywlekli Maryję i Józefa

Wszystko przeszukali

Złota nie było

Przyłożył do słomianego dachu kadzidło

Drugi król

A on został w środku

Ona wrzeszczała

Więc trzeci wykonał gest

I już milczała

I Józef milczał

Wrócili inną drogą

***

Znowu nic

Zawroty głowy

Wymioty

Krwawienie

A przecież to z Ducha było

Z modlitwy

Z miłości

Ja nie rozumiem

Żłóbek był taki gotowy

Śpioszki, kocyki...

Wielkie dzieła

Chorzy do uzdrowienia

I nawet krzyż

TRZY STARE KOBIETY

Zakonnica

W grudniowym deszczu

Zgrabiałe dłonie 

Zgarbione istnienie

Więc strach może być uśmiechnięty

Pod habitem życie zmarszczone już

I zmarszczone jej dziecko-Bóg

Raczkuje żwawo

Po miękkim dywanie

Marzeń

Pani bez ręki

Tak, pamiętam

Miały być skrzydła

Już wyobrażałam

Jak będę go nimi otaczać

Jednak

Przytula bark do szyby

Teraz to skrzydło okna

I widok na parking i park

Stara pijaczka

Już nie chcę ciepła Frans

Maluj jak jest

Ile bólu wleję

Namaluj jak bielę kryzy

Na tyle starcza sił

A zresztą jak uważasz

Przecież nie płaczę

Przyzwyczaić wzrok...

Nie chcę

Kiedy jest ciemno

Niech tak będzie

Przyzwyczaić słuch...

Żeby szumiało, zamiast krzyczeć...

Żeby baśń była nagłówkiem gazety

Przyzwyczaić węch...

Żeby skóra

Była biblioteczną kartą

Przyzwyczaić dotyk…

Podać na przywitanie dłoń

Dłoń… nic więcej…

Nie

Brodziłem w oceanie życia

Cóż za nieostrożność

Zamiast lepić zamki na plaży

Wydobywam perły

Nocny stukot pikseli

Spragniony lśniącym ekranem

I światem zmniejszonym na nim

Bezwiednie kursorem...

Czy to tu?

Tędy?

A czy można inaczej?

To przecięcie dróg

Blisko

Choć na ekranie 

Tędy krok po kroku

A tu jakieś rżysko

Po płaskim ekranie pod górę

Potem w dół

Prosto

Nad stawem

Przez słońce deszcz przez śnieg

Jak zaczarowana dorożka

Jak pikseli w głowie tęskny bieg

"Wszystko" nie znaczy - nic

Etymologiczną bezradność

Domek z czułego piernika

Czerwone trzewiki pragnienia

Ziarna maku zaskoczenia pośród soczewicy codzienności

Warkocze poznania i łzy rozumienia

Dylematy poznania

Na prostym chodniku

Śnieg

Na śniegu - ścieżka

Wydeptana krzywo

A jeśli to ma sens...

Jeśli chodnik prosty

Jest opresją

A dziedziną prawdziwą

Dygresja

Jeśli pijany krok

Emerycki wzrok

Prowadzą prawdziwiej

Niż poziomica

I dalmierz

Lepiej nie udawać, że ma się siłę

Gdy nie ma się siły, żeby udawać

Troja na ludowo

Już ci stają trzy boginie

Każda strojna w piękne linie

Każda na kompliment łasa

Zapytują się Parysa

Czyje najśliczniejsze rysy

Oj ci, oj ci! Oj ci, oj ci!

Czyje najśliczniejsze rysy

Biedny Parys lipie okiem

Każdy wybór jest wyrokiem

Już wybrana Afrodyta

Już młodzieniec chyłkiem czmycha

Jednak, gdzie jest Sparta - pyta

Oj ci, oj ci! Oj ci, oj ci!

Jednak, gdzie jest Sparta - pyta

A Trojanie bronie białe

Mięśnie twarde niby skały

Skrzynie pełne złota i brązów

Na błoniach achajskich obozów

Na kobiecych buźkach dąsów

Oj ci, oj ci! Oj ci, oj ci!

Na kobiecych buźkach dąsów

Barbara

Albo gdyby życie 
Zamknąć 

Opisać

Nazwać

Uniesieniem w uśmiechu

Kącików oczu

Nad sobą samą