Hefajstos i diament

Bóg, co swej kuźni

Opuszczać nie zwykł

Spogląda na morze lawy

Co życie daje i bierze

Aż w sercu mu poczyna się drżenie

I wnętrze rozdziera

Więc sięga rękami do serca

Wyjmuje je dłońmi twardymi 

Martwymi od miecha i młota

A w nim

I słabość i siła i piękno

I puścić się boi i trzymać

I śmierć, którą dźwigał topnieje

I ręce miękną w zachwycie

Bo diament co rodził się

I płonąc szeptał tajemnice

Istnienia się bał

Lecz pulsował

Ogniem tworzącym wulkany

Wybrał serce kowala

Na narodziny zachwytu

Porwanie Heleny

Piękna jesteś Heleno

I piękne jest niebo w twych oczach

I piękne twe nogi i ręce

Biegnijmy przez sad oliwny

Ukój mój ból skamieniały

Zbiegnijmy przez skały ku morzu

I dalej mostem tęsknoty

Płyńmy nad falą zdziwienia

Aż nad pamięci odmętem 

Uniesie nas Pegaz

W nieznane

Może

We śnie wszystko prostsze
Wędrówka to wędrówka
Lot to lot
Wirujące stroje to ptaki
Więc
Mógłbym podnieść wzrok
Spojrzeć na łodzie nad miastem
Na żagle pchane miłością
Ale na powiekach namalowałem źrenice
Lepiej nie śnić o człowieku
Ze dłonie rozpuszczą się w pocie
Oczy rozpłyną we łzach


Lepiej śnić o muzyce
Jak nie ma znaczenia
O wyrazach i ich bezbronności
Powietrznej tęsknoty
Łatwiej

Pogłaskał szorstką sierść

Wsiadł do łodzi

Woda przypływu poruszyła kadłubem

Wiosła plusnęły o wodorosty

Na spienionej tafli krótkie skomlenie

Cicho już, cicho

Dalej przestrzeń i woda

Do połowy kadłuba

Do połowy brzucha

I fale

Bez skomlenia

Niosą łódź

Rzecki bracie

Śpij Ignacy

Pozdrów Katza

Stach podobno jutro wraca

I odbity żydom sklep

Pani Stawska piecze chleb

Któren od jutra na Dobrej i Tamce

Mają odbierać żołnierze-powstańce

Izabela Łęcka

Blaszka jak puch

Na piersi delikatnej jak mgła

Jak klatka, co bez wagi

Mieści napuchłą bólem stal

Bądź spokojny mały

Świat nie chce twojej zguby

Jeśli chcesz, chwycę cię za rękę

Spójrz, kwitną leśne kwiaty 

Próchnieją pnie pełne życia

Słońce prześwieca przez chmury 

Niewiedzy, co się perli jasnością

I obłoki buczyn przedwiecznych

Czy drżysz z zimna

Czy od wzruszenia

Poprawię ci włosy nieliczne

Popatrz lecą ptaki

Nie pytają nikogo o cel

A układają się w senne obrazy

Tak, możesz odcisnąć dłoń

W glebie pachnącej wszechświatem

I możesz łzę wytrzeć w kamyk

Który nikogo nie rani

Bądź spokojny mały

Pełnia

I

Pytasz, czym dla mnie jest pełnia

Twarz Księżyca jest jasna

Oświetlona Słońcem

Raz w miesiącu

Bez lęku

Cała

Odkryta

Bezbronna

A ja przecież

Tylko człowiek

Szczęśliwie, gdy jestem

W pierwszej lub ostatniej kwadrze

II

Rzecki poczuł pod stopami błoto

Ale jakieś dziwne

O różnej gęstości

Zachwiał się i zobaczył

Że stoi na człowieku

Nie trzeba deptać

Niemiec też człowiek

Usłyszał

Też człowiek

Usłyszał

Człowiek

III

Wspólne spojrzenie

Na Księżyc

Bez lęku

Bezbronne

 

Savoir vivre

Kiedy jesteś ze sobą

Pamiętaj o podstawach kultury

Jeśli jesteś starszy

Ustąp sobie miejsca

Ukłoń się pierwszy

Kiedy gdzieś wychodzisz lub wchodzisz

Puść się pierwszy w drzwiach

Wypada, abyś czasem poczuł się ważny

Jeśli pada deszcz

Nieś nad sobą parasol

Będziesz czuł, że troszczysz się o siebie

Jeśli się przedstawiasz

Rób to z zachowaniem tytułów i dokonań

A jeśli ich nie posiadasz - z wyrozumiałą życzliwością

Jedz nożem i widelcem

Nie po to, żeby ulegać konwenansowi

Ale, żeby być ponad nim

Noś chusteczkę

Będziesz mógł ją sobie zaproponować

Gdybyś ze wzruszenia nad swoją kulturą

Rozpłakał się

Konwersuj ze sobą

Na niezobowiązujące tematy

Pamiętaj, że nikt nie lubi ludzi przemądrzałych

A gdyby dziś

Na krzyżu

Dwutysięczny raz nie umarł

Bóg

Ale poszukujący sensu

Nadwrażliwiec...

Gdyby ptaki, ryby i kwiaty

Miały sens, dla którego nie trzeba

Żyć, umierać i zabijać

Czy kochałbym Cię mniej

Synu Marii i Józefa

A gdyby zasłona się nie rozdarła

Straże nie przelękły

Ziemia nie pękła

Płakałbym słabiej

Nad Judaszem

Snami wyściełane dłonie

W nich serce, jak żywy aksamit

Stopy we łzach zanurzone

Spojrzeniem obmyte ramiona

Powietrze we włosach szumiące

Palce zranione bezwiną

Oczy jak znaczeń tysiące

Kroki w mych marzeń gęstwinie