Kwiaty w wazonie na biurku były bardzo cierpliwe i pełne dobrych chęci wobec mnie. Długo zwracały główki w moją stronę chcąc być miłe i udając, że nic się nie dzieje. 

Dopiero dzień przed śmiercią niektore nie wytrzymały, odróciły się do okna i upuszczając na pociemniały od starości blat łzy płatków, rozpaczały nad swoim nieudanym życiem. 

Grubi ludzie częściej niż szczupli wydają się pogodni. Dzieje się tak najprawdopodobniej dlatego, że żyją oni jakąś podskórną nadzieją, iż mogą schudnąć, a wtedy będzie lepiej. Szczupli już tej podstawowej nadziei zwązanej z ciałem nie mają.