Przypływ, wiesz

Nie zabiera poetów

Zabiera tylko wiersze

Poeci siedzą na brzegu

Patrzą w dal i nucą

Piosenki bez słów

Otaczają ramionami

Krągłe biodra kobiet

Chwytają kamienie

Próbują je opisać

Potem rzucają w morze

Swoje serca przywiązane

Do kamieni 

A wrzos schodząc

Ku falom chwyta je

Głaszcze szorstką delikatnością

I szumi 

Łagodnym oddechem

Spełnionej tajemnicy