Michelangelo Merisi nie śpi
Rybitwy nad Tybrem
Zwiastują obfity dzień
Odpycha okiennice
Słońce leniwie pieści
Fryzy okolicznych budynków
Arkadki pod dachami pomarańczowieją
W śpiewie ptaków i turkocie kopyt i kół
Zza zakrętu zgrzyta
Trzask gwardyjskich halabard
Odwraca się do wnętrza
Niezastygłe jeszcze barwy na palecie
Krągłość bioder pod wełnianym kocem
Uśmiech
Kładzie się obok
Neapol jest daleko
