aby pchnąć je na świat
I nasycić głód
Co wchłonie je
I miotając swoimi siłami
Rozrzuci we wzory
Nie w Twoim już władaniu
Sandro namalował Cię
spokojną, pytającą
a pewną i pełną siły
I prawie banalnie
Chciałbym na tym obrazie
Kiedy wsuwasz w nie pełne wdzięku palce
Być kwiatami
